Aleksandra Mirosław Człowiekiem Roku „Wprost” 2024

Na początek krótka statystyka, która poprowadzi nas do pewnych wniosków. „Wprost” przyznaje nagrodę Człowieka Roku od 34 lat. W tym czasie tytuł trafiał 25 razy do polityków, począwszy od prof. Leszka Balcerowicza, pierwszego nagrodzonego w 1991 r., przez Kwaśniewskiego, Wałęsę, Millera, Kaczyńskiego, Buzka, Tuska, Komorowskiego, na Morawieckim kończąc. Jarosław Kaczyński tytuł Człowieka Roku odbierał od „Wprost” dwa razy – w 2005 i 2015 r. Dwa razy odbierał też Donald Tusk – w 2008 i 2011 r. Dwa razy naszym Człowiekiem był też Leszek Miller – w 2001 i rok później w 2002 r., już wraz z Günterem Verheugenem, za wprowadzanie Polski do Unii Europejskiej.

Odciąganie od przełomów

Zagranicznych Ludzi Roku „Wprost” było siedmioro. Był Verheugen, o którym wyżej. Był Leo Beenhakker, który jako pierwszy trener w historii polski piłki wprowadził naszą drużynę do mistrzostw Europy. Był Wiktor Juszczenko, była Angela Merkel, była Georgette Mosbacher, był Wołodymyr Zełenski i Antony Blinken.

Przedstawiciel świata kultury był Człowiekiem Roku „Wprost” niestety tylko raz. W 1996 r. nagrodę odebrała Wisława Szymborska.

„Czasem warto zapomnieć o dywidendach, strajkach, deficycie w handlu, saldzie obrotów bieżących, zmianie ministra, aferze przy prywatyzacji fabryki drutu ciągnionego, stopie wzrostu, inflacji, bezrobociu, wahaniach akcji. Nobel dla poetki z Krakowa choć na chwilę odciągnął od tego, co dziś często wydaje się przełomowe, a po latach przez potomnych bywa niekiedy oceniane jako nawóz historii” – pisała ówczesna redakcja „Wprost” w uzasadnieniu wygranej.

Złota Aleksandra Mirosław

Tak jest i z tegoroczną nagrodą. Jej laureatka chociaż na kilka chwil odciągnęła nas od naszych prywatnych koszmarów minionego roku. Wysokiej inflacji, wojny za wschodnią granicą, drogich kredytów, dezinformacji, ogółem, utrzymującej się ciągle na wysokim poziomie niepewności, co będzie dalej.

O tym wszystkim mogliśmy chociaż na trochę zapomnieć podczas niewielu momentów na zeszłorocznych Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu. Pojechało na nie 214 reprezentantów Polski. Z ich wszystkich tylko ona jedna wywalczyła dla naszego kraju złoty medal. W sierpniu zeszłego roku na tych samych igrzyskach dwukrotnie pobiła rekord świata.

Nagrodę Człowieka Roku „Wprost” 2024 przyznajemy Aleksandrze Mirosław oczywiście za wybitne osiągnięcia sportowe i reprezentowanie naszego kraju za granicą, ale również za zestaw szlachetnych cech, które niestety wymierają już na całym świecie. To przede wszystkim szczerość, kiedy mimo wielkiego sukcesu, dwóch rekordów świata i złotego medalu, Aleksandra Mirosław mówi w wywiadzie dla „Wprost”, że powinniśmy skończyć z traktowaniem sportowców jak superbohaterów, że ona sama nie jest robotem, że nie da się być ciągle zmotywowanym, nie da się wygrać wszystkiego.

To również przyznawanie się do błędów i wyciąganie lekcji z porażek, kiedy w 2023 r. zalała się łzami po przegranej w półfinale Mistrzostw Świata.

– Czasami trzeba zrobić te kilka kroków w tył, żeby pójść potem naprzód, żeby się rozbiec
– tłumaczy dzisiaj.

To pracowitość – katorżnicze, często monotonne treningi, dieta, suplementacja, regeneracja i tak w kółko. To trenowanie już nie z kobietami, a mężczyznami, żeby jeszcze przesuwać granicę swoich możliwości. To wreszcie patriotyzm, kiedy mówi, że w razie konfliktu zbrojnego w Polsce, chwyta za broń i jest gotowa do obrony ojczyzny.

Po raz kolejny nagroda Człowieka Roku „Wprost” nie trafiła do żadnego polityka. Jeden z najważniejszych powodów, dlaczego tak się stało, jest dość prosty – politycy najczęściej takich cech, jakie ma Aleksandra Mirosław po prostu nie mają.

Czytaj też:
Aleksandra Mirosław dziękuje psycholog Igi Świątek. „Brakujący puzzel został dołączony”Czytaj też:
Mieszkanie nie tylko dla Aleksandry Mirosław. Zaskakująca inicjatywa!